วันอาทิตย์ที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2554

เฮีย!.เอาไข่สองขีดค่ะ..ฮ้า..ฮ้..ฮ้า..แม่ง!.ขำกลิ้ง..


ขายไข่เป็นกิโลฯ!?...ซื้อไข่เป็นกิโลฯ!?...
(ทั้งไข่ไก่ ไข่เป็ด ไข่ห่าน ไข่นกกะทา ไข่นกกระจอกเทศและไข่เหี้ย)

คิดแบบขายถุงยางในร้านสะดวกซื้อเปี๊ยบเลยยย...

ใคร? ที่ปรึกษาคนไหน? ที่มันคิดไอเดียได้เจ๋งขนาดนี้!?

คิดได้ไงว่ะ???
เอาสมองส่วนไหนคิด???

บอกให้กลับไป "แคว๊กขี้ยางพรก" ที่บ้าน โลตั้ง 70 กว่า โห!..

คนที่เคยชอบ พาลเกลียด คนที่เคยรัก พาลชัง
เพราะคิดแก้ปัญหาใหญ่แบบบ้องตื้น!..
หรือไม่รู้ว่าเรื่องไข่ ไข่ มันเป็นเรื่องใหญ่มาแต่บรรพกาลแล้ว!?

ยกตัวอย่าง...ข้าพเจ้า ผม ฉัน อิฉัน หนู เรา ตู กู (แล้วแต่สถานที่สิ่งแวดล้อมและชุมชน) วันนี้มีตังค์ ติดอยู่ในกระเป๋าแค่ 3 บาท ข้าวสวยเมื่อเย็นวาน ยังเหลือติดก้นถุงอยู่นิดหน่อย อาจจะมีกลิ่นบูดบ้าง ไม่เป็นไร คิดเสียว่าเป็นข้าวก้นบาตรเมื่อเช้า..
น้ำปลาพอมี น้ำมันยังมีเหลืออยู่ในกะทะ..
ซื้อไข่ไก่มาทอดไข่ดาวคลุกข้าวบูด กินน้ำก๊อกตาม รอดตายไปอีกวัน..

(กู)ไปที่ร้านขายของชำ ใกล้ๆห้องเช่า ขอซื้อไข่ไก่ฟองเล็กที่สุด 1 ฟอง
เฮียหยิบไข่ขึ้นตาชั่ง ดูเข็มตาชั่ง แล้วหยิบเครื่องคิดเลขมาจิ้ม ตัวเลขโชว์ 3.15
(กู)ต่อ 3 บาท..เฮีอบอก ไม่ได้ อั๊วซื้อมาฟองล่ะ 3 บาทแล้ว อั๊วได้กำไร ฟองล่ะ 15 สตังค์
ลดให้ลื้ออั๊ว ก็ขากทุงสิ!
(กู)กลับห้องเช่า กินข้าวบูดกับน้ำปลา แล้วสาบานว่า ชาตินี้(กู)จะไม่กาบัตรให้พรรคนี้อีก!!!!!

หมายเหตุ...เป็นความคิดเห็นส่วนตัว ห้ามเลียนแบบอาจเป็นอัตรายถึงตายได้
จงใช้วิจารณญาณในการอ่าน
---------

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นที่สร้างสรรค์ทั่วไป กรุณาใช้คำสุภาพ