โรงขายทัวร์ ของนายชำนาญ กับร้านอาหาร หาดลายัน
-----------------------------------------
ที่มาของ ฉายา “มิสเตอร์ บิ๊กฟิช” สาเหตุเพราะตอนที่แกมาที่หาดครั้งแรกๆ แกบอกพนักงานที่ร้านอาหาร ว่าชอบกินปลาเผา ตัวโตๆ พนักงานร้านอาหาร ก็พาแกไปดูปลาที่ทางร้าน สำรองใว้เผาให้ลูกค้า ตามออร์เดอร์ เมื่อแกเห็นปลาแล้ว แกบอกว่าปลาตัวเล็กไม่ชอบ พนักงานบอกว่าจะหาตัวโตกว่านี้มาให้ในวันหลัง แกตอบ OK.ผ่านไปประมาณ 1 อาทิตย์ ทางร้านได้ปลาตัวใหญ่มาหนึ่งตัว จึงรีบบอก “มิสเตอร์ บิ๊กฟิช” ให้ไปดูปลา พอเห็นปลา พี่แก “say no” ทันที บอกว่า โตเกินไป ไม่ชอบ สรุปว่า พี่แกไม่ไม่ตั้งใจจะกินปลาเผาตัวโต จริงๆหรอก หลอกดอกไปงั้นเอง ทุกคน จึงลงความเห็นตั้งฉายา ให้แกชื่อ “มิสเตอร์ บิ๊กฟิช” ตั้งแต่บัดนั้น
เท่าที่ผมรู้จักและสัมผัส กับแกมา ระยะหนึ่ง ผมรู้ว่าแกมีสตังค์ แต่ใช้จ่ายอย่างระมัดระวัง แบบว่า ประหยัด ถ้าเป็นคนไทยอย่างเราๆ พอจะบอกว่าขี้เหนียวได้ บางวัน แกมากินอาหารเที่ยงที่ร้าน แกพกเงินมาไม่เกิน 300 บาท แกเคยยืมผม 100 บาท เมื่อค่าอาหารไม่พอ
เห็นไหมครับ พี่น้อง นายชำนาญ ธรรทดาซ่ะที่ไหน ขนาดมีเงินให้ ฝรั่ง ยืมครั้งล่ะ 100 บาท เชียวน่ะ
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่าน แกมาหาผมที่ โรงขายทัวร์ คุยให้ฟังว่า ลูกสาวของแกกับเพื่อน เพิ่งมาจาก สวีเดน อยากจะไปดำน้ำ ดูปลา ดูปะการัง ที่เกาะ สิมิลัน ให้ผมช่วยจัดทัวร์ให้ด้วย แต่ในฐานะเพื่อนกัน ขอราคาพิเศษ คนล่ะ 1,000 บาท ผมใจหายวาบเลยครับพี่น้อง สิมิลัน one day trip เขาขายกันคนล่ะ 3,500 บาท ยังไม่รวมค่าขึ้นเกาะคนล่ะ 400 บาท ซึ่งต้องจ่ายให้อุทยานอีกต่างหาก ถ้าผมขายให้ลุกสาว “มิสเตอร์ บิ๊กฟิช” คนล่ะ 1,000 บาท ผมคงได้ร่ำรวย ฮวบๆ แน่ ท่านผู้ชม
เฮ้อ..เวรกรรมของ นายชำนาญ จริงๆ มีเพื่อนเป็น ฝรั่งมังค่า กับเขาทั้งที มันน่าจะพอกพูน ล่ำซำ ขึ้นบ้าง ที่ใหนได้ กลับจะล่มจม ย่ำแย่กว่าเดิมซ่ะอีก “บิ๊กฟิช” เอ๋ย “บิ๊กฟิช”
-----------------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่สร้างสรรค์ทั่วไป กรุณาใช้คำสุภาพ